به‌نام خدا

روزی مردی خواب عجیبی دید. او دید که پیش فرشته هاست و به کارهای آن ها نگاه می کند. هنگام ورود، دسته بزرگی از فرشتگان را دید که سخت مشغول کارند و تند تند نامه هایی را که توسط پیک ها از زمین می رسند، باز می کنند و آن ها را داخل جعبه می گذارند. مرد از فرشته ای پرسید، شما چه کار می کنید؟ فرشته در حالی که داشت نامه ای را باز می کرد، گفت: این جا بخش دریافت است و دعاها و تقاضاهای مردم از خداوند را تحویل می گیریم. مرد کمی جلوتر رفت، باز تعدادی از فرشتگان را دید که کاغذهایی را داخل پاکت می گذارند و آن ها را توسط پیک ها یی به زمین می فرستند. مرد پرسید شماها چکار می کنید؟ یکی از فرشتگان با عجله گفت: این جا بخش ارسال است، ما الطاف و رحمت های خداوندی را برای بندگان می فرستیم. مرد کمی جلوتر رفت و دید یک فرشته بیکار نشسته است. مرد با تعجب از فرشته پرسید: شما چرا بیکارید؟ فرشته جواب داد: این جا بخش تصدیق جواب است. مردمی که دعاهایشان مستجاب شده، باید جواب بفرستند ولی عده بسیار کمی جواب می دهند. مرد از فرشته پرسید: مردم چگونه می توانند جواب بفرستند؟ فرشته پاسخ داد: بسیار ساده، فقط کافی است بگویند: خدایا شکر!

به‌نام خدا
طرح زیر رو از یکی از سایتها دیدم جالب بود برام. شما هم ببینید.

 دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است… آری عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوی.

به‌نام خدا
1 ـ ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی برای استراحت دستگاههای مختلف بدن و نیز ترک عادات غذایی غلط و ایجاد عادات غذایی صحیح می باشد.
2 ـ روزه با کاهش وزن بدن، علاوه بر کاهش فشار بر مفاصل استخوانی پا، کمر و سایر اندام ها از بسیاری از بیماریهای متابولیک بویژه بیماریهای قلبی عروقی پیشگیری می‌نماید.
3 ـ نباید تصّور کرد که روزه نباید منجر به بی‌حالی و احساس گرسنگی شود، بلکه این حالات به طور طبیعی در هنگام روزه‌داری در افراد سالم نیز ایجاد می‌شود که باید آن‌ها را تحمل نمود، ولی اگر حالات غیرعادی یا فشارهای غیرطبیعی در بدن ایجاد شود، مشاوره با پزشک کاملاً ضروری است.
4 ـ خوردن آهسته و جویدن کامل غذا، لذّت بردن از غذا و دست کشیدن از صرف غذا هنگامی که کاملاً سیر نشده‌ایم، همگی از توصیه‌های قابل توجه دین مبین اسلام و علم تغذیه است که در ماه مبارک رمضان نیز باید رعایت گردد.
5 ـ کم‌خوری بیش از حد که می‌تواند به سوء تغذیه، سرگیجه، سردرد، اختلالات عصبی، لاغری مفرط، افت قند خون و ... منجر شود و پُرخوری بیش از حد و هم‌چنین ریزه‌خواری‌ همگی به سلامت فرد لطمه می‌زنند لذا برنامه غذایی باید طوری تنظیم شود که بر وزن طبیعی تاثیر زیادی نداشته باشد.
6 ـ به هنگام افطار مایعات زیادی مصرف نشود. نوشیدن مایعات فراوان در طول غذا خوردن و تیلیت نان در آن موجب کاهش اثر آنزیم‌های گوارشی بر غذا و بروز برخی بیماری‌ها و نارسایی‌های گوارشی (سوءهاضمه) می‌شود.
7 ـ غذای افطار باید سبک، پرکالری و سریع‌هضم باشد، لذا بهتراست روزه با مصرف کمی آب جوش، چای شیرین کمرنگ، شیر و خرما باز شود و غذاهایی نظیرنان و پنیر، انواع آش ،حلوا، حلیم، شله زرد، فرنی و... نیز به هنگام افطار مناسب  است.
8 ـ بین وعده غذایی  شام تا سحر مصرف میان وعده شامل میوه، کمی آجیل و نوشیدنی توصیه می شود. استفاده از سبزی ومیوه دراین فاصله زمانی برای دستگاه گوارش بسیارمفید است.
9 ـ مصرف زیاد مواد غذایی چرب هنگام افطار باعث بی‌اشتهایی در هنگام سحر می شود، چون هضم چربی ها در بدن نیازمند مدت زمان طولانی‌تراست، استفاده از خوراکی‌ها و مواد غذایی تا دیر وقت و به تأخیر انداختن زمان خواب، موجب بی اشتهایی و بی‌حوصلگی هنگام سحر می شود، بنابراین اگر وعده افطار به صورت مناسب مصرف شود مشکلی برای وعده سحر ایجاد نخواهد شد.
10ـ به هنگام سحر غذاهای دارای کربوهیدرات پیچیده و غیرسرخ کرده عموماً حاوی غلاّت، حبوبات و لبنیات توصیه می شود لذا مصرف نان به همره کتلت، کوکو، پنیر، عسل و شیر در وعده سحر مناسب است. همچنین مصرف میوه های آب‌دار دراین  وعده غذایی به تأمین آب بدن کمک خواهد کرد.
11 ـ مصرف سحری برای نوجوانان اهمیّت بیشتری دارد و می بایست از غذاهای پروتئین‌دار و پر‌انرژی  استفاده کنند.
12 ـ ازمصرف نمک زیاد در تمامی ایام بویژه به هنگام سحر خودداری شود زیرا نمک زیاد باعث دفع مایعات از بدن و احساس تشنگی در طول روز خواهد شد. همچنین مصرف ادویه فراوان نیز علاوه بر ناراحتی های گوارشی باعث تشنگی در طول روز می شود.
13 ـ از خوردن غذاهای پرچرب و سرخ شده در افطار و سحر خودداری شود و غذاهایی نظیر کله‌پاچه، سیرابی و شیردان به علت داشتن چربی زیاد توصیه نمی‌شود. این غذاها موجب تشدید تشنگی و مشکلات گوارشی و سلامتی می شوند.
14 ـ نوشیدن نوشابه‌های گازدار نیز منجر به سوء تغذیه، افزایش احتمال چاقی و افزایش بیماری‌های گوارشی منجر می‌شود. آب میوه طبیعی، دوغ بدون گاز و کم نمک، شیر و چای کم رنگ مایعات مناسبی در فاصله افطار تا سحر می باشند.
15 ـ هر فردی با توجّه به وضعیّت جسمی خود (نوجوان، بزرگسال،‌ سالمند،‌ لاغر یا چاق و یا مبتلا به یک نوع بیماری) باید از رژیم غذایی خاصی پیروی نماید مثلاً نوجوانان می بایست حتماً ازسه وعده غذایی درماه رمضان استفاده نموده و در فواصل این وعده ها نیز مصرف مایعات، میوه جات و کمی از مغزها لازم است امّا درمورد افراد چاق باید میزان مصرف مواد غذایی در تمامی وعده‌های غذایی به طور اصولی کاهش یابد.
16 ـ افراد بیمار برای روزه‌داری و رژیم غذایی خود در ماه مبارک رمضان با پزشک خود مشورت نمایند.
17 ـ مصرف شیرینی‌جات مانند زولبیا و بامیه در ماه مبارک رمضان توصیه نمی شود و به طور کلی ازمصرف انواع دسرها با قند و چربی بالا خودداری گردد. مواد طبیعی شیرین مثل خرما و کشمش جایگزین گردد. البته مصرف زیاد آنها نیز چاق‌کننده می باشد و طبیعی بودن آنها ملاک مصرف نامحدود نمی باشد.
ماه مبارک رمضان علاوه برآن که موقعیّت مناسبی برای تزکیه روح و نزدیکی به خداوند است فرصت خوبی برای ایجاد عادات صحیح و ترک بسیاری از عادات غلط می باشد چرا که تقویت اعتماد به نفس در این ماه می تواند شروع مناسبی برای روشهای صحیح تغذیه ای باشد.

به‌نام خدا
بدینوسیله اوقات شرعی ماه مبارک رمضان سال 1431هجری قمری به افق شهر یزد جهت استفاده عزیزان تقدیم می‌گردد. پسندیده است روزه‌داران عزیز چند دقیقه قبل از زمان اذان صبح امساک نمایند.
                            دانلود اوقات شرعی ماه مبارک رمضان به افق شهر یزد

به‌نام خدا

به بهانه قرار گرفتن در آستانه حلول ماه مبارک رمضان،  ضمن تبریک این ماه عزیز مطالبی را که برگرفته از سخنان پاکان است خدمت دوستان عزیزم عرضه می‌دارم. البته مخاطب اصلی این مطالب، خودم هستم که در چاه خودخواهی و دوری از خداوند گرفتارم. در این ماه شریف به ضیافت حق تعالى دعوت شده‏ایم. خود را براى مهمانى باشکوه حضرت حق آماده سازیم. لا اقل به آداب صورى و ظاهرى روزه پایبند باشیم. (آداب حقیقى باب دیگرى است که به زحمت و مراقبت دائم نیاز دارد.) معناى روزه فقط خوددارى و امساک از خوردن و آشامیدن نمى‏باشد از معاصى هم باید خوددارى کرد. این از آداب اولیه روزه مى‏باشد که براى مبتدیهاست. (آداب روزه براى مردان الهى که مى‏خواهند به معدن عظمت برسند غیر از این مى‏باشد.) ما اقلاً به آداب اولیه روزه عمل نماییم و همان طور که  شکم را از خوردن و آشامیدن نگه مى‏داریم، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز داریم. از هم اکنون بنا بگذاریم که زبان را از غیبت، تهمت، بدگویى و دروغ نگه داشته، کینه، حسد، و دیگر صفات زشت شیطانى را از دل بیرون کنیم. اعمال خود را خالص و بى‏ریا انجام دهیم از شیاطین انس و جن منقطع شویم البته چون به حسب ظاهر ما از رسیدن و دست یافتن به چنین سعادت ارزنده‏اى مأیوس مى‏باشیم اقلا سعى کنیم روزه ما مشفوع به محرمات نباشد. در غیر این صورت اگر روزه ما صحیح شرعى هم باشد، مقبول الهى نبوده بالا نمى‏رود. بالا رفتن عمل و مقبولیت آن، با صحت شرعى خیلى تفاوت دارد. اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار ما هیچ گونه تغییرى پدید نیامد و راه و روش ما با قبل از ماه صیام فرقى نکرد، معلوم مى‏شود روزه‏اى که از ما خواسته‏اند محقق نشده است آنچه انجام داده‏ایم روزه عامه حیوانى بوده است. در این ماه شریف، که به مهمانسراى الهى دعوت شده‏ایم، اگر به حق تعالى معرفت پیدا نکردیم یا معرفت ما زیادتر نشد، بدانیم در ضیافة‌اله درست وارد نشدیم و حق ضیافت را به جا نیاوردیم. نباید فراموش کنیم که در ماه مبارک، که «شهر اللّه» مى‏باشد و درهاى رحمت الهى به روى بندگان باز است و شیاطین و اهریمنان به حسب روایت  در غل و زنجیر به سر مى‏برند، اگر ما نتوانیم خود را اصلاح و مهذب نماییم، نفس اماره را تحت مراقبت و کنترل خود درآوریم، هواهاى نفسانیه را زیر پا گذاشته علاقه و ارتباط خویش را با دنیا و مادیت قطع کنیم، بعد از پایان یافتن شهر صیام مشکل است بتوانیم این مسائل را به مرحله عمل درآوریم. بنابراین، از فرصت استفاده کنیم و پیش از آنکه این فیض عظمى سپرى گردد، در مقام اصلاح، تزکیه و تصفیه امور خود برآییم و خود را براى انجام وظایف ماه صیام آماده و مهیا سازیم. طورى نباشد که پیش از فرارسیدن شهر رمضان همانند ساعت به دست شیطان کوک شده در این یک ماه که شیاطین در زنجیرند ما به طور خودکار به معاصى و اعمال خلاف دستورات اسلام مشغول گردیم گاهى انسان عاصى و گناهکار بر اثر دورى از حق و کثرت معصیت آنچنان در تاریکى و نادانى فرو مى‏رود که دیگر نیازى به وسوسه شیطان ندارد، خود به رنگ شیطان در مى‏آید. کسى که دنبال هواى نفس رفت و از شیطان متابعت کرد، بتدریج به رنگ او درمى‏آید. تصمیم بگیریم لا اقل در این یک ماه از خود مراقبت به عمل آورده، از گفتار و کردارى که خداوند تبارک و تعالى راضى نیست اجتناب ورزیم. از هم اکنون با خداى خود عهد ببندیم که در ماه مبارک رمضان از غیبت، تهمت، و بدگویى نسبت به دیگران، خوددارى کنیم و زبان، چشم، ، گوش، و سایر اعضا و جوارح، را تحت اراده خود درآوریم. اعمال و اقوال خود را مراقبت نماییم، شاید همین عمل شایسته موجب گردد که خداوند تبارک و تعالى به ما توجه فرموده توفیق عنایت کند و پس از سپرى شدن شهر صیام که شیاطین از زنجیر رها مى‏گردند ما اصلاح شده باشیم و دیگر فریب شیطان را نخوریم و مهذب گردیم. دائما متوجه باشیم این عملى که مى‏خواهیم انجام دهیم، این سخنى که مى‏خواهیم بر زبان آوریم، این مطلبى که داریم استماع مى‏کنیم، از نظر شرع چه حکمى دارد؟. اگر دیدیم کسى مى‏خواهد غیبت کند، جلوگیرى کنیم و به او بگوییم ما متعهد شده‏ایم که در این سى روز رمضان از امور محرمه خوددارى ورزیم. و اگر نمى‏توانیم او را از غیبت باز داریم، از آن مجلس خارج شویم. ننشینیم و گوش کنیم. مسلمین باید از ما در امان باشند. کسى که دیگر مسلمانان از دست و زبان و چشم او در امان نباشند، در حقیقت مسلمان نیست مسلمان ظاهرى و صورى مى‏باشد لا اله الا اللّه صورى گفته است. اگر، خداى نخواسته، خواستیم به کسى جسارت کنیم، اهانت نماییم، مرتکب غیبت شویم، بدانیم که در محضر ربوبى هستیم مهمان خداى متعال مى‏باشیم، و در حضور حق تعالى به بندگان او اسائه ادب مى‏کنیم و اهانت به بنده خدا اهانت به خداست. اینان بندگان خدا هستند خصوصا اگر اهل علم بوده در صراط علم و تقوى باشند. گاهى مى‏بینم که انسان به واسطه این امور به جایى مى‏رسد که در وقت مرگ خدا را تکذیب مى‏کند آیات الهى را منکر مى‏گردد. امروز یک نظر غیر صحیح، فردا یک کلمه غیبت، و روز دیگر اهانتى به مسلمان و... کم کم این معاصى در قلب انباشته مى‏گردد، و قلب را سیاه کرده انسان را از معرفة‌اله باز مى‏دارد تا به آنجا مى‏رسد که همه چیز را انکار کرده حقایق را تکذیب مى‏نماید. طبق بعضى آیات، به تفسیر برخى از روایات، اعمال انسان به رسول خدا (ص) و ائمه طاهرین (ع) عرضه مى‏شود و از نظر مبارک آنان مى‏گذرد. وقتى که آن حضرت به اعمال ما نظر کنند و ببینند که از خطا و گناه انباشته است، چه قدر ناراحت و متأثر مى‏گردند؟ نخواهیم که رسول خدا ناراحت و متأثر شوند راضى نشویم که قلب مبارک آن حضرت شکسته و محزون گردد. وقتى آن حضرت مشاهده کنند که صفحه اعمال ما مملو از غیبت و تهمت و بدگویى نسبت به مسلمان مى‏باشد و تمام توجه ما هم به دنیا و مادیت است و قلوب ما از بغض، حسد، کینه و بدبینى به یکدیگر لبریز شده، ممکن است در حضور خداى تبارک و تعالى و ملائکة اللّه خجل گردد که امت و پیروان او نسبت به نعم الهى ناسپاس بوده و این گونه افسار گسیخته و بى‏پروا به امانات خداوند تبارک و تعالى خیانت مى‏کنند. فردى که به انسان مربوط است، اگر چه نوکر انسان باشد، اگر خلافى مرتکب شد، مایه خجلت انسان مى‏گردد. همه ما مربوط به رسول‌اله  (ص) هستیم. قلب انسان مانند آینه صاف و روشن است، و بر اثر توجه فوق‌العاده به دنیا و کثرت معاصى کدر مى‏شود ولى اگر انسان لا اقل روزه را براى حق تعالى خالص و بى‏ریا انجام دهد (نمى‏گویم عبادات دیگر خالص نباشد، همه عبادات لازم است خالص و بى‏ریا انجام گیرد.) این عبادت را که اعراض از شهوات، اجتناب از لذات، و انقطاع از غیر خداست در این یک ماه بخوبى انجام دهد، شاید تفضل الهى شامل حال او شده آینه قلبش از سیاهى و کدورت زدوده گردد و امید است که او را از عالم طبیعت و لذات دنیوى منحرف و منصرف سازد و آن گاه که مى‏خواهد وارد «شب قدر» شود، نورانیتهایى که در آن شب براى اولیاء و مؤمنین حاصل مى‏شود به دست آورد.

در لحظه آرامش، معبود را مناجات کن. او تنها اجابت کننده دعاهاست. برای همه دعا کن به خصوص برای کسانی که در حقشان بدی کرده ای و همینطور برای کسانی که با تو مشکل دارند و در آخر، برای خواسته های خودت دعا کن، او همه را گوش می دهد.
خالق عشق را در نظر داشته باش. باید از عشق زمینی به عشق آسمانی رسید.
در لحظه نگرانی و دلواپسی، از ذکرش غافل نشو چون "یاد خدا آرام بخش دل هاست." همه چیز در حیطه قدرت و کنترل اوست. پس توکلت فقط به خدا باشد. کارها را به او بسپار تا زمان انتظار به آخر رسد.
در لحظه دلتنگی، با معبود خود راز و نیاز کن. او دانای اسرار نهان و محرم رازهاست.همیشه و در هر حال پروردگار را با صدای آرام و با احترام بخوان. او قدرت و ظرفیت انجام هر کاری را دارد. توجه‌ات را از خود و خلق برداشته و به وی معطوف کن. خداوند تو را عاشقانه، بدون هیچ قید و شرطی دوست می دارد و هیچ چیز نمی تواند از شدت این عشق بکاهد.
او در لحظه های خواب و بیداری، اضطراب و آرامش، کار و تفریح و خلاصه در هر موقعیت و شرایطی مراقب تو و لطفش شامل حالت است. به معبود بیندیش، ایمانت را محکم کن و از او آمرزش بخواه. همه چیز درست می شود.

اسم جمعه که میاد عطر یاد مهمون عزیزی به مشام می رسه که جمعه با نام او گره خورده .
اسم جمعه که میاد شوق دیدن صاحبخونه ای تازه می شه که یه عمره، سر سفره نعمتش نشسته ایم .
اسم جمعه که میاد قلب همه منتظرای عاشق تندتر می زنه و در چشم هاشون می شه نگرانی رو دید .
جمعه روزیه که به خاطر اون وجود نازنین، آفتابش با دعای ندبه طلوع می کنه و با دعای سمات به غروب می نشینه .
جمعه ای که اون حتما میاد، مثل فروردین پر از نسیم شادی بخش و نشاط آورده، مثل مهر سرشار از عطر محبته و مثل دی سیراب باران رحمت و برکته . چه فرقی می کنه اون جمعه تو کدوم فصله؟ جمعه ای که اون میاد، حتی اگه یه زمستون سرد هم باشه، دلش رو به بهار وجود اون میسپاره تا معنی زندگی دوباره روبفهمه . چه فرقی می کنه که آسمون در چه وضعی باشه؟ جمعه ای که اون میاد، حتی اگر یه شب تاریکم باشه از حضور اون غرق نور می شه و می درخشه .
صبح و روشنی همه جا رو می گیره و نم نم بارون محبتش شادی می آفرینه .
جمعه ای که اون میاد، زمین زیر قدم های مبارکش سبز سبز سبز می شه و زیباترین پرندگان، زیباترین درودها رو درآوازشون نثار او می کنند .
جمعه ای که اون میاد، آسمون اشک های شوقشو به پای او می ریزه و لب تمام غنچه ها به خنده باز می شه تا به او سلام کنند .
جمعه ای که اون میاد، گل های رنگارنگ همه زمین رو معطر می کنند و چشم همه منتظران با دیدن گل وجود اون عزیز ازشادی برق می زنه .
جمعه ای که اون میاد، همه دل های عاشق جمع می شن تا در جشن پایان انتظار شرکت کنند و همه دست هایی که برای دعابالا می رفتن، پائین میان تا زودتر دست در دست امامشون بذارن و با اون بیعت کنند .
جمعه ای که اون میاد، یعنی همون جمعه موعود، یه عزیز خیلی دوست داشتنی که بیش از هزار سال از اون دور بوده ایم میون جمع ما میاد و ما می تونیم اونو از نزدیک ببینیم .
جمعه ای که حتما میاد، اون مسافر آشنایی که از همه ما بیشتر مشتاق و منتظر بوده میاد تا با نگاهش ما رو مجذوب خودش بکنه و حرف هایی رو که دوست داریم فقط به اون بگیم، بشنوه .

«عنکبوت صبر» تارش پاره شده آقا. از «ثور غیبت» بیرون بیا. رحمی کن به ما. گناه داریم. ما طفل معصوم بشریتیم و بی‌تو که آقای مایی، چون می‌مانیم به کودکان یتیم. آینه تویی و ما بی‌تو، دل‌مان برای خودمان تنگ می‌شود و آدینه تویی و جمعه‌های ما خسته‌اند از جمله‌های تکراری غیبت. کوچ کرده‌ای از کوچه ظهور و بی‌تو چه سخت می‌گذرد روزگار ماه. دیرکنی، می‌ترسم عادت کند پرستو به هجرت و عشق به پاییز و آدمی به غیبت. دیر کنی، شب‌پرستی تبدیل به مد روز می‌شود و فردا خلاصه در امروز می‌شود. دیرکنی، یاس بوی یأس می‌گیرد و لاله پرپر می‌شود و شقایق دلش می‌گیرد. زودتر بیا آقا. پژمرده شد بال پروانه و شکست دل شمع، از بس نیامدی. سینه ستاره‌ها آتش گرفته است و آه ماه بالا گرفته. زودتر بیا آقا. ای سید و مولای ما، زودتر بیا. این همه ریسه را به عشق تو کشیده‌ایم و کودک گردوفروش فکر می‌کند اگر تو بیایی، روزگارش بهتر می‌شود. زودتر بیا آقا. ما طفل معصوم بشریتیم. گناه داریم. دست‌مان به جایی بند نیست. صدای‌مان به جایی نمی‌رسد. زودتر بیا آقا. تو هرچه بگذرد، جوان می‌مانی. ما داریم پیر می‌شویم و زود به زود دیر می‌شویم. زودتر بیا آقا. عجله کن. اینجا آخرالزمان است اما خبری از امام زمان نیست.
به دلم افتاده آقا می‌آید. دیگر خبری در راه نیست؛ مردی در راه است؛ از کوچه پس کوچه‌های روزگار. تو ای امام آخرالزمان، خواهی آمد به زودی. به زودی زود و لبخند را آشتی خواهی داد با لب پا برهنه‌ها.
                                                                                                                                                                                          حسین قدیانی

به‌نام خدا

او می آید مثل آفتاب صلوة ظهر، که هیچ ابری جلودار او نیست. در برق نگاهش رازهای پنهان آشکار است. سخاوتی بالاتر از ابر از انگشتان او می تراود، بالاتر از آسمان، آشکارتر از خورشید. ظهور می کند که: خورشید جرقه ای است برافروخته از شعله های نگاهش. او می آید؛ از افق های مبهم و نامعلوم، از خدا آباد شهر نور، تب ظهورش، به تکبیر نمازهایمان تابیده است؛ غریو مرگ بر شیطان و شیطان بزرگ، بر لبه شمشیر بوسه می زند. او می آید. صمیمی تر از باران در فصل ترک خوردن زمین های بایر، در اشتیاق وصلت باغ با جویبار... چشم به راه باش که زمان نزول آیه رحمت چندان نخواهد پایید. به یک چشم به هم زدن ام القری را ستاره باران می کند. سیاهی شب را از دامن سپیده بر می دارد. بعثت فرود آمدن نور است در طبیعت. غدیر، تداوم حکومت نور است در زمین. عاشورا، ذبح عظیم است برای نجات دادنِ حکومت نور. و مهدی، انفجار نور است در استغراق ظلمت. هرچه جهان ظلمانی تر گردد و تاریک شود، طلب روشنایی لازمتر و محسوس تر خواهد شد. هنگامی که آفاق را ظلمت فرا گیرد نور شناسان نور طلب به پا می خیزند و به بیداری جامعه و آماده سازی یاران مهدی دست می یازند، تا همه در جستجوی خاور انوار برآیند و تا به طلب «طلعت رشیده» و «غرّه حمیده» بشتابند، و تا دست نیاز به درگاه خدای بی نیاز بردارند و آن ذخیره الهی و منجی نهایی را بطلبد... و روزی امواج این واقعه بزرگ در جام خورشید خواهد ریخت و نسیم ها از کران تا کران دشت ها و آبادی ها بر فضای چنان دولتی خواهد وزید.                                                                                     آقاسید مرتضی

زمان در تب و تاب است. زمین در انتظار هدیه‌ای آسمانی است. ملکوتیان در تدارک شور و شعف و شادمانی هستند. لحظاتی پر از احساس و شادی رقم می‌خورد و اندک‌اندک لحظه موعود فرا می‌رسد. یازدهم شعبان سال 33 هجری قمری از راه می‌آید. خانه امام حسین(ع) غرق نور و شادی می‌شود و لبخند مهر و شوق بر لبان لیلا نقش می‌بندد؛ چرا که فرزندی زیبا شبیه پیامبر خانه آنها را روشن ساخته است.
وقت نام‌گذاری این کودک آسمانی است. آن‌قدر علاقه پدر به مولای متقیان علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) زیاد است که می‌گوید: «اگر صد فرزند هم می‌داشتم، دلم می‌خواست همه را علی بنامم.» تو فرزند بزرگ این خانواده پر نوری ، و تو را پدر «علی‌اکبر» می‌نامد.
نوزاد را در آغوش گرفت. پارچه سفید را از صورتش کنار زد و پیشانی روشنش را بوسید. به چشم‌های سیاه و کوچکی که بی‌هدف همه جا را نگاه می‌کرد، ‌خیره شد. دست‌های سفید و مشت شده نوزاد را در دستش گرفت. این نگاه‌ها، این چهره، این چشم‌ها، ‌این لب و دهان کوچک، برایش آشنا بود. اصلاً زینب با آنها بزرگ شده بود. نوزاد را در آغوش فشرد. چه‌قدر او را دوست می‌داشت. گویا آمده بود تا تمام خاطرات کودکی‌اش را برایش زنده کند. دلش برای آن روزها می‌تپید. لحظه‌هایی که با برادر از خانه تا مسجد می‌دویدند ‌و بعد جدشان او را از زمین بلند می‌کرد، می‌بوسیدش و روی شانه‌هایش می‌گذاشت. این نوزد آینه بود، آینه‌ای برای آن روزها. بوییدش، دست‌هایش را بوسید، نوزاد خندید. دست‌ها و پاهایش را تکان داد، و بعد گریه کرد. گرسنه‌اش بود. او را در آغوشش فشرد و بعد به مادر سپرد. در دلش گفت: آمنه شده‌ای لیلا، برایم آینه آورده‌ای که در آن جدم را ببینم و روزهای خوش زندگی‌ام زنده شود. و بعد زمزمه کرد: السلام علیک یا رسول الله. کودک در آغوش مادر آرام بود و شیر می‌خورد.
در زیارت‌نامه‌ات می‌خوانیم: «سلام بر تو‌ای صدیق و شهید بزرگوار و سید پیشتاز که با سعادت زیستی و با شهادت درگذشتی و از دست رفتی و از دنیا جز عمل صالح بهره‌ای نگرفتی و در زندگی جز به سودای پر سود آخرت نپرداختی»و چگونه این‌چنین نباشد آن جوانی که شبیه‌ترین مردم به پیامبر و تربیت‌یافته دو سید جوانان اهل بهشت است.
و عصاره خلقت، حضرت ولی عصر(عج) نیز این‌گونه زائر توست: «سلام بر تو ‌ای علی‌اکبر، اول فدایی از بهترین نسل ابراهیم خلیل. شهادت می‌دهم که تو از هر کس اولی به خدا و رسولش هستی، و خداوند ما را به زیارت تو و رفاقت جد و پدر و عمو و برادر و مادر مظلومه‌ات، موفق بدارد. من از دشمنان و کشندگان تو بیزارم و از خداوند می‌خواهم با تو در نعیم ابدی بوده و همیشه از دشمنانت دور باشم. سلام و رحمت خدا بر تو باد».